Fobie z dzieciństwa

Amy

Nie wiedziałam gdzie ten temat założyć, to zakładma go tu Ło

Dzieciństwo to taki smieszny okres kiedy to u dziecka rozwijają się podstawowe funkcje itp. Szkraby mają to do siebie, że w dość specyficzny sposób odbierają pewne "bodźce"...płacząc. A najczęściej to wylewają łzy gdy się czegoś boją...

No i tu teraz zaczyna się temat...czego baliście się w dzieciństwie? Może przerażały Was jakieś charakterystyczne rzeczy...Temat troche głupi, ale jest okazja do refleksji na temat delikatnej psychiki dziecka.

Dobra, ja bałam się krwi, psów, pająków, duchów i noży. Ale to z nożami to była istna paranoja. Blink

Bałam się ich dotykać, nieść, wszelkie patrzenie na ostrze wyzwalało we mnie strach. Gdy mamusi prosiła, żebym przyniosła nóż, bo jej do czegoś był potrzebny to nie wiedziałam jak się za niego zabrać. Zaraz jakies potworne wizje rodziły się w mojej głowie: że upuszczę go i wbije mi się w nogę, że przez przypadek ktoś się nabije na niego, albo popchnie mnie i wbiję go sobie w brzuch.

No to takie troche głupie, ale mniejsza o to...ulżyło mi Heh

Piotrek

ja to sie zajebiscie balem wiatru i jak tylko mocniej zawial to sie chowalem pod poduszke Tongue

niby glupie ale pamietam ze to mnie po prostu przerazalo ...

AdkA

Ło. Ja będą mają Adusią to sie bałam iść po klatce bo oglądałąm program gdzie mężczyzna małe dziewczynki zwabia do piwnicy i im pokazuje niby kotki, ale tak naprawde, to on je rozbieeraaa i robie z nimi te brzydkie rzeczy Grin

No i jeszcze bałam się duchów Grin

Amy

heh...mi opowiadali o takich panach, ale jakoś nigdy się ich nie bałam...

a co do duchów, to też była taka mała fobia. Bo bałam się ich hmm...chyba do 4 klasy podstawówki, a może do 5...hmmm...ale pamietam jak dziewczyny miały wywoływać duchy i ja sie rozpłakałam i położyłam na podłodze z zatkanymi uszami. Eeeee

haha

baklazan

wodnikow co to zza wanny wychodza jak wylejesz wode za krawedz. wystawic reke poza lozko, ktore bylo najbezpieczniejszym miejscem na ziemi. krwi, strzykawek, owadow, szpitali.

mOniś.

jak byłam małym dzieckiem to miałam schize, że jak idę w nocy do wc,to w kuchni są jakieś oczy, które mnie obserwują. albo bałam się, że jakaś laleczka Chucky wyskoczy.
no i zawsze wołałam mame, żeby mnie zaprowadziła. xD

a do dziś zostało mi tylko jedno.
jak zostaję sama w domu i np. odrabiam lekcje, albo szperam coś w Necie etc. to czuję czyjąś obecność w pokoju. i taki chłód za plecami, jakby ktoś za mną stał.
bez kitu.
xD

lucek

Wejść do piwnicy u babci (oczywiście wiadomo ,że tam straszy) xD No i oczywiście mikołaja Grin

I pewnie jeszcze wielu rzeczy!

mrówa

a ja się bałam migających cyferek na magnetowidzie, ale to tylko w nocy Heh

Endrju

Ja tam zawsze się bałem ciemnej klatki schodowej i potworów spod łóżka (mimo że nie mam żadnej przestrzeni wolnej pod nim) Heh

pik-pok

Chyba najbardziej boje się wysokości i samotności. Tak od zawsze

AdkA

Samotności będziesz więc bał się do końca życia stary zgryźłiwy dziadzie! Grin

to z sympatii Wink

pik-pok

Amy

Hmmm, samotność...dziecko, które boi się samotności? To mnie zaintrygowało. Podobno ten problem dosięga jedynie dzieci z patologicznych rodzin.

AdkA

beacior

a ja od kiedy pamiętam, bałam sie spać na koloniach na przeciwko okna...szczególnie jak wiał silny wiatr i dziwnie "huczało" za szybą